من بە خورپەی دڵ دەزانم هەستی پێی جانانە دێ
خۆشەویستی کاری خۆی کرد، شەم لە دووی پەروانە دێ
سەیرە پێم، من بۆ بە گۆشەی چاوی نەشئە دەمگرێ
حاڵەتی وا چون هەمیشە هەر لە دووی پەیمانە دێ
گەر پەرێشانم دەبینی* ساقی نازی کەمترە
بۆیە بەینێکە وەباڵ بەستۆم، ئەویش پیاوانە دێ
لێی گەڕێ توخوا شەماڵیش بۆنی کەزیەت هەڵمژێ
گرژ و تووڕە جاربەجارێ گەر لە داخی شانە دێ
چاوی مەستت بێ هەموو شت کێشە دەفرۆشێ بەڵام
ئاگری فیتنە لە گۆڕی ئەو کل و کلدانە دێ
من لە دەس مەستی پەنام بۆ خانەقا برد، دەمدی شێخ
ئاوەدان بێ وردە وردە وا لە لای مەیخانە دێ
ماچی لێوت گەر بە نرخی گیانی شیرین دەس کەوێ
کێ هەیە* گیانی بوێ، فەرزانە دێ، دێوانە دێ
خاڵی پیرۆزەت خواپێیداوە* وا باش کەوتووە
هیچ بە خۆیدا نایە ئەمما هێندە لەو لێوانە دێ
«هێدی» لێم نەگری وڕێنە ئەوڕۆ، مەرجی ئێمە بێ
دەرد ئەگەر دەردی ئەڤین بوو، واژە هەر شێتانە دێ