Rojgarê bû
Kar û kesî min şarê bû
Ne xem ne nasazîm hebû
Ne bo dilim azarê bû
Çawit derya, demit kanî
Dil awêney kameranî
Roh û gyanim danawe le pênawî to
Belkû tawêk ser danême ser şanî to
Xemî dilim, hîway ’umirim, çon dehêlî bê to bimirim
Azîzekem delên emro koçî toye
Boye lay min dildarekem her roroye